Rozdział czwarty

            W poniedziałek Weronika miała sześć lekcji, które zaczynała od wf-u. Dziewczyna tego nie cierpiała. Zazwyczaj nie chciało jej się ćwiczyć i myślała jeszcze o weekendzie. Dzień minął jej bez większych niespodzianek oprócz niezapowiedzianej kartkówki z chemii, do której się nie przygotowywała. Po lekcjach Weronika idąc do szatni spotkała Michała. Nie rozmawiała z nim długo. Chłopak powiedział jej przelotne ‘cześć ‘ uśmiechając się i pobiegł w kierunku hali na trening. Natalia idąca razem z Weroniką dostrzegła jej zawiedzoną minę.

- Chodźmy. Następnym razem porozmawiacie dłużej – szepnęła Natalia biorąc przyjaciółkę pod rękę.

Dziewczyny szybko pokonały szkolny hol i znalazły się na zewnątrz.

- Czemu wczoraj musiałaś wcześniej wracać? – spytała Weronika przyjaciółkę.

- Zadzwoniła mama i poprosiła bym zajęła się siostrą, bo musiała pilnie wyjść.

- Aha – rzekła w odpowiedzi zamyślona Weronika.

- Jesteś jakaś smutna – odezwała się Natalka obserwując przyjaciółkę.  – To przez Michała – bardziej stwierdziła niż zapytała.

Weronika cały czas milczała.

- Wiesz – odezwała się po chwili. – Widziałam się z nim w sobotę w centrum, a dokładniej w księgarni – dodała patrząc się na Natalię.

- Wiec opowiadaj – uśmiechnęła się.

Weronika odwzajemniła uśmiech przyjaciółki i opowiedziała jej o szczegółach spotkania.

- To jest już jakiś początek – odparła z uśmiechem Natalia.

- Natalia, nie zapominaj, że on ma dziewczynę.

- Wiem, wiem.

- A jak Ci poszła kartkówka? – spytała Weronika zmieniając temat.

- Zrobiłam cztery  zadania na pięć, ale wiem, że jedno mam już źle – odpowiedziała. – Ale widząc twoją minę Tobie nie poszło najlepiej – zauważyła Natalia.

- Taak. Zrobiłam aż całe dwa zadania.

            Dziewczyny rozmawiały jeszcze przez chwilę. Weronika odprowadziła przyjaciółkę i wróciła do domu. W mieszkaniu było pusto. Dziewczyna powinna odgrzać sobie obiad, ale nie była głodna. Położyła się na kanapie i postanowiła przespać się ze swoimi problemami.